Soms heb je van die momenten waarop je zou willen dat de tijd stil kon staan. Dat het regenwater in de lucht bleef hangen, dat de wolken zich zonder enige beweging klaarmaakten voor de donder en dat je, al was het maar voor even, de wereld kon pauzeren. Ik voel me vaak zo na een lange dag in de stad, tijdens een concert of in het algemeen als ik omringd word door een grote groep mensen. Het is een aspect van de kermis in mijn bovenkamer die veroorzaakt wordt door mijn hooggevoeligheid.
Al eerder schreef ik over mijn hooggevoeligheid, maar de laatste paar maanden heb ik het er nauwelijks over gehad op mijn blog. Ik heb moeite gehad met het adresseren van mijn gevoelens. Ik kreeg te horen dat mijn vader ziek is, mijn routine was zoek door de vakantie en ik ben de afgelopen maanden onzeker geweest over verschillende dingen. Ik wist niet waar ik naartoe moest met mijn emoties en ik voelde me zwak. De Fleur die ik ken en wil zijn laat zich niet kennen, maar dat is wel wat er gebeurde.
Nog steeds zijn er momenten waarop ik mij alleen en verloren voel. Kenmerken van HSP zijn het gevoel hebben niet begrepen te worden en de behoefte hebben om je terug te trekken. Ik heb op dagen ook niet de behoefte gevoeld om het op mijn blog te hebben over mijn emoties, terwijl ik juist geloof in openheid en het omzetten van kwetsbaarheid in kracht. Ik was er eenvoudigweg niet aan toe en ik wilde mezelf de ruimte gunnen om alle ervaringen van de afgelopen tijd een plek te geven.
Processing, processing, processing
HSP zorgt ervoor dat je alles (over)analyseert. Ten minste, zo werkt het bij mij. Ik kan gesprekken tot in de oneindigheid ontleden en filosofeer me suf over de zin van het leven. Keuzes worden pas gemaakt na de mogelijke consequenties te hebben overwogen, terwijl ik aan de andere kant impulsief kan zijn. Nee, het HSP-zijn gaat niet altijd over rozen. Het is een constant gevecht met je brein en met je emoties. Eén zonder stekker of uitknop, waar je zelf soms vreselijk uitgeput van raakt.
Gelukkig zijn er ook een hoop voordelen aan HSP, zoals bijvoorbeeld het hebben van een sterke intuïtie, inlevingsvermogen en creativiteit. Ik wist al vanaf een jonge leeftijd wie ik was en waar mijn hart lag. Ik droeg rode lippenstift, hoorde er net niet helemaal bij en was daar ook vaak onzeker over, maar heb mij nooit geschaamd voor het feit dat ik ‘anders’ was. Ik kon al lezen voordat ik naar school ging en kan nog steeds opgaan in verhalen over vervlogen tijden. Dat is nou eenmaal wie ik ben.
Afgelopen week liet ik weer een tatoeage zetten en ging ik naar de kapper om mijn haar bij te werken. Ik kan met mijn hooggevoeligheid slecht tegen pijn – nog zo’n leuke eigenschap, maar toch wil ik er meer. Mijn tatoeages maken me wie ik ben. Ze vormen mijn heden en mijn verleden, ze vertellen een verhaal. Mijn verhaal. Als ik ooit verrimpeld en bejaard ben kan ik terugkijken op een kleurrijk leven dat ik met een spectrum aan emoties heb beleefd. Mijn tatoeages zullen hier het zichtbare bewijs van zijn.
Hier nog eentje. Hebben we het hier over gehad tijdens onze date? Misschien kunnen we snel weer eens afspreken en erover praten, hoe we het beleven? Heb ook een fijn boek erover, misschien wil je dat lenen? Lijkt me fijn om eens te kletsten over die over-analyserende bovenkamers van ons! Veel liefs <3 (PS: ik vind je nieuwe tatoeage echt heel erg mooi!)
En ik ook! Zoveel herkenbaarheid. Ik schreef er zelf ook al eens een blogpost over, met erg klamme handjes. Gelukkig heb ik er geen negatieve reacties op gekregen, integendeel. Ik ben toch altijd ergens een soort van opgelucht als ik lees dat er nog meer mensen zijn zoals ik en ben blij dat het tegenwoordig vaker en vaker openlijk wordt besproken.
Hee dit klinkt héél herkenbaar… Goed dat je er over schrijft! 🙂 x
Heel herkenbaar! Dank voor het delen van jouw verhaal over HSP! Xx
Pffff amen, ik lig uitgeput op de bank. Ik heb zelf ook last van HSP , ook al is het nooit écht geconstateerd..
Ik ben op… En mijn emoties lopen over. Ik vind je nieuwe tatoeage prachtig!
Sterkte lieve Fleur, ik zal aan je denken.
Liefs Iep xxx
Ook hier: veel herkenbaarheid. Aan de ene kant is het soms super lastig, maar toch koester ik het ook want ik weet dat ik door mijn combinatie van eigenschappen de persoon ben wie ik ben, en dat zou ik nooit willen veranderen. Dat lees ik ook terug in jouw verhaal en dat is zo fijn! Daarnaast geloof ik ook dat juist doordat we ons vaker terugtrekken en reflecteren op de dingen, we ook weer veel moois kunnen creëren, wat jij ook zegt: meer creativiteit, meer inlevingsvermogen. Dat zou ik nooit willen verliezen. Maar ik weet ook zo goed hoe lastig het kan zijn, zeker als er ook onzekerheid bij komt kijken.. Hopelijk kan je snel weer je kern vinden en wordt het allemaal weer wat rustiger in die bovenkamer! Veel schrijven helpt, al is het niet perse op je blog:) Liefs!
Mooi geschreven! Ben zelf ook hsp en begrijp je dus goed. Knap dat je er zo open over schrijft 🙂
Wauw wat mooi geschreven, je tattoo’s zijn prachtig! Goed dat je het er hier uit laat 🙂 en zeer herkenbaar ook.
Ik heb ook het gevoel hooggevoelig te zijn. Wat een zware belasting he? Maar knap dat je zo open schrijft!
Erg mooi beschreven. lijkt me super lastig!!
en je tattoos zijn echt vet 🙂
Mooi geschreven en ik herken mezelf hier best in.
Ik kan mezelf helemaal down laten voelen doordat ik dingen niet los kan laten of als ik over dingen dieper ga nadenken..
Je arm wordt erg mooi! Ga je er uiteindelijk een sleeve van maken? Heel tof dat je ondanks de extra pijn toch doorzet. Dat siert je kunstwerk nog meer.